فقر و همین

فقر؟! سرت رو کردی توی مانیتور میخوای فقر رو احساس کنی؟! من از فقر چی بنویسم که جز احساس ترحم تو رو بتونه بیانگیزه؟!

فقر رو از اونجایی که شما داری الان این نوشته رو می خونی نمیشه حس کرد! در هزاران وبلاگی که امروز درباره “فقر” نوشته اند، اثری از “فقر” نیست.

فقر اونجاست که پدری پول نداره برای بچه هاش نون بخره و به همین خاطر رو نداره شب برگرده خونه و توی پارک می خوابه.

فقر اونجاست که دخترک از شرم مانتوی پاره اش لج میگیره و میگه که دیگه نمیرم مدرسه.

فقر اونجاست که پدری بخاطر اینکه نمی تونه جهیزیه دخترش رو جور کنه، دست به خودکشی می زنه.

فقر اونجاست که …

فقر احساسه. احساس گفتنی نیست، شنیدنی نیست، دیدنی هم نیست. باید فقیر بود تا فهمید فقر یعنی چه…؟

البته خدا رو هزار بار شکر میکنم که در خانواده ای هستم که مشکلات مادی نداره اما کاری که دارم بگونه ای ست که هر روز افراد با مشکلات بسیاری رو میبینم فقیر ,ثروتمند,نیازمند و...

برخی از ما قدر زندگی خود را نمیدانیم و مرتب از آن گله میکنیم آیا شده لحظه ای خود را جای خانواده هایی که گفتم بگذارید

آن وقت میفهمید مشکل یعنی چه؟؟؟
آن وقت میفهمید تنهایی مشکلی نیست؟
آن وقت میفهمید دعواهای خانوادگی مشکلی نیست؟

شاید بگین هرکس سرنوشت و تقدیری داره اما این را هم فکر کنید که شاید سرنوشت انها با کمک
کردن عوض بشه!!!

کاش میشد کمی به اطراف خود بنگریم و فقط مشکلات خود را نبینیم کاش میشد مثل شیشه بود و همه را دید نه مثل آیینه که فقط فقط خودمان را ببینیم!!!

کاش این احساسات لحظه ای نباشند؟؟؟